He jalmoo...! Koyo wus kawistoro ing jagat brang wetan marantak-antak sumunar abang brengangang tondo jumuduling sang bagaskoro
Yo sang surya amagangi dunyo pertiwi jagat sak isine.
He jalmo...! Dadyo kawuningan mongko lamun poro jalmo kang kapatah ora biso amiarso mring wujuting karso ora toto lan tumoto printahing kang kuoso ora biso bener lan sempurno mongko ora bakal wujud titis,tatas,tutus, tuntas kang nggowo tetesan.
Yo iku bakal dumadi goro-goro.
Wujuting goro-goro bledek tatit mangampar-ampar kang den kanteni gumlegaring gluduk sartane udan ing wanci ketigo.
akeh ambarang amuk tuwuh raja kaya podho mati kang den pepaesi sumebaring wabah lan molo sartaning penyakit wahono roso wacawaning ombak lan alun ing samudro bakal nggowo gedhening fitnahsartaning angrembakaning laku cidro tindak duroko mubaling angkoro yo ing kono tetelo lan pratondo menungso wus ilang kamanungsane-andikoro karso dumadi dwi warso.
He jalmo...! Kang tinitah tinoto pumpung durung kadaluarso siro kudu bener-bener sang durunge sang suryoanukulane karso ing jagat raya siro kudu wani bener-bener ambesut rogo olah roso anyisihake kabehkridaneng howo bekti tumungkul mring kang kuoso,jumudhuling goro-goro amihak latri tinanggenah rubahing dahono.
He jalmo...! Sadarono sesanggahanmu ojo den gawe sembrono wujudno syukurmu marang karsane kang kuoso jalaran kabeh iku wus titahing garising pepesten kang nggowo sanyoto yo wujuding manembah kang dadi bebono
Leluhur
(Eyang Lontar,syekh mahdum)
